Aandacht en ruimte geven aan je rouw. Hoewel het misschien 'makkelijk' klinkt, is het dat vaak helemaal niet.
Want, hoe doe je dat dan? En wat komt er dan allemaal wel niet los?
Je moet toch door? En kan nu niet instorten,
want hoe moet het dan met je gezin, je werk en/ of onderneming?
Nee, die rouw daar heb je even geen ruimte voor en tijd heelt alle wonden toch?
Het gaat ook eigenlijk best goed.
Ja oké, je bent wel heel moe. Voelt een constante onrust, twijfelt ineens aan alles en je lontje is zo goed als verdwenen, ook merk je dat je niet echt meer kan genieten van dingen die je normaal zoveel plezier brachten, en kost alles veel meer energie dan normaal, maar dat zal wel komen omdat je het gewoon zo druk hebt.
Over een tijdje gaat het vast beter, nu eerst maar gewoon de schouders eronder en gaan....
Herken jij je hierin? Dan wil ik dat je weet:
Dat tijd niet alle wonden heelt en al zeker geen rouw. Rouw hoeft ook niet weg of verholpen te worden. De truc is juist er ruimte voor te maken, het er te laten zijn op een manier die bij jou past. Rouwen is een actief proces, dat je rust en balans oplevert.
Dat je het nodig hebt om zowel gericht te zijn op herstel als op het verlies. Geef je slechts aandacht aan één kant, dan blijf je rondjes draaien en kom je niet verder. Oftewel als jij je vol overgave op het 'doorgaan' stort en het verlies wegstopt, heeft dit op de lange termijn niet alleen negatieve gevolgen voor jezelf, maar ook voor je gezin, je werk en/ of onderneming. Gericht aandacht geven aan je rouw, helpt je dit te voorkomen.
Dat rouwgevoelens niet zo eng zijn als ze lijken. Ja in je hoofd is het groot en spannend, je hebt er ook nooit iets over geleerd. Maar geloof me dat het enger lijkt dan het is en dat ook jij dit aankunt.
Dat het moe en onrustig zijn, twijfelen aan alles en een kort lontje hebben allemaal dingen zijn die horen bij een verstoorde mentale en emotionele balans. En nou is dat echt niet meteen zorgelijk, zeker niet na een verlies, maar door je rouw te omarmen en de balans te herstellen zul je sneller meer rust en energie ervaren, dit komt zowel je professionele als je privé leven ten goede
Dat jij hier zelf de regie in kan en ook mag pakken. Ja het verlies is je overkomen, daar heb je niet voor gekozen en je zou alles geven om je dierbare(n) weer bij je te hebben. Maar jij bepaalt wel op welke manier dit gemis invloed heeft op de rest van je leven. Kies jij ervoor om te (blijven) overleven? Of zet je de stap naar een leven waar verdriet en genieten naast elkaar kunnen bestaan?
En bovenal wil ik dat je weet, dat je het niet alleen hoeft te doen.
